Η ανεργία των νέων μπορεί να μειώθηκε σε σχέση με τα επίπεδα ρεκόρ του 2012, όμως στις μισές από τις ελληνικές περιφέρειες παραμένει σε επίπεδα τριπλάσια από αυτά του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η περιφέρεια της Ηπείρου, για παράδειγμα, κατέχει τη θλιβερή πρωτιά, έχοντας το υψηλότερο ποσοστό άνεργων νέων, 57,6%, μεταξύ όλων των περιφερειών της Ε.Ε. Και αυτό δεν είναι το μοναδικό εύρημα της μελέτης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για την περιφερειακή ανάπτυξη στην Ελλάδα, τα προκαταρκτικά συμπεράσματα της οποίας παρουσιάστηκαν χθες το απόγευμα σε ειδική συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα από τον αναπληρωτή διευθυντή του ΟΟΣΑ, Χοακίμ Ολιβέιρα Μαρτίνς.
«Παρά τις εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις και την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες μεταξύ των περιφερειών της Ελλάδας παραμένουν», αναφέρεται στη μελέτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο τουρισμός: Οι μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και οι τουριστικές περιοχές έχουν δει κάποια σημάδια βελτίωσης της απασχόλησης. Από την άλλη, οι περιφέρειες εκείνες που βασίζονται στον πρωτογενή τομέα και στη μεταποίηση βίωσαν σκληρές προσαρμογές στην απασχόληση, ήτοι απώλειες θέσεων εργασίας. Ετσι, λοιπόν, αν και η αγορά εργασίας βελτιώνεται υπό την έννοια της αύξησης της απασχόλησης και του ωρομισθίου, τα κέρδη δεν είναι ίδια για όλες τις περιφέρειες.
Το 2016, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Αττικής ήταν διπλάσιο από το αντίστοιχο της Δυτικής Μακεδονίας, με αποτέλεσμα η πρώτη περιφέρεια της χώρας να έχει διπλάσια παραγωγή από τη φτωχότερη. Στη διάρκεια της κρίσης χάθηκε κατά μέσον όρο το 1/3 τού κατά κεφαλήν εισοδήματος, με τις μεγαλύτερες μειώσεις να καταγράφονται στα απομακρυσμένα νησιά, στη δυτική Ελλάδα και στη δυτική Αττική.
Τις ανισότητες εντείνει και η γήρανση του πληθυσμού, με τη μελέτη να επισημαίνει ότι κατά την τελευταία δεκαετία το 90% των απωλειών στον πληθυσμό της Ελλάδας καταγράφηκε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ο ΟΟΣΑ προτείνει εκσυγχρονισμό των βιομηχανιών που σήμερα είναι χαμηλής παραγωγικότητας, εστίαση σε τομείς όπου κάποιες περιφέρειες έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (π.χ. οικοτουρισμός, αγροτουρισμός) και παραγωγή προϊόντων προστιθέμενης αξίας (π.χ. επώνυμο ελαιόλαδο, κρασί κ.λπ.).
