Η μετάβαση από το σπίτι στο σχολείο μπορεί να φανεί απαιτητική, αλλά με μερικές πρακτικές στρατηγικές η διαδικασία γίνεται πιο ομαλή και ευχάριστη
Το ξεκίνημα του σχολείου αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο για κάθε παιδί και για κάθε γονιό. Δεν είναι ασυνήθιστο να νιώθετε λίγο αγχωμένοι, ιδιαίτερα αν το παιδί σας φαίνεται να μην είναι τελείως έτοιμο. Η μετάβαση από το σπίτι στο σχολείο μπορεί να φανεί απαιτητική, αλλά με μερικές πρακτικές στρατηγικές η διαδικασία γίνεται πιο ομαλή και ευχάριστη.
Κάθε παιδί μαθαίνει με το δικό του ρυθμό. Κάποια μαθαίνουν πιο γρήγορα, κάποια χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο. Αν το παιδί σας είναι μικρότερο της τάξης ή παρουσιάζει νευροδιαφορετικά χαρακτηριστικά, μερικές δεξιότητες μπορεί να εμφανιστούν αργότερα. Οι ειδικοί προτείνουν να μην ανησυχείτε αν το παιδί σας δεν ξέρει να τα καταφέρει όλα εξαρχής. Αντίθετα, μπορείτε να το ενθαρρύνετε με φράσεις όπως: «Είναι εντάξει αν δεν ξέρεις πώς να το κάνεις ακόμα. Η δασκάλα θα σε διδάξει και εγώ θα είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να εξασκηθείς.»
Είναι φυσιολογικό για τα παιδιά να νιώθουν νευρικότητα ή άγχος πριν ξεκινήσουν το σχολείο. Το κλάμα ή η αντίσταση στην αποχώρηση δείχνει την ισχυρή σχέση που έχετε δημιουργήσει. Ακούστε το παιδί σας, επιβεβαιώστε τα συναισθήματά του και βοηθήστε το να τα κατανοήσει λέγοντας, για παράδειγμα: «Είναι φυσιολογικό να νιώθεις πεταλούδες στην κοιλιά ή ζεστασιά. Αυτό είναι άγχος, και μπορούμε να το δουλέψουμε μαζί.» Η επιβεβαίωση και η ενθάρρυνση είναι σημαντικά, και η εξάσκηση καθημερινών τεχνικών χαλάρωσης, όπως η βαθιά αναπνοή και η φανταστική «σβήσιμο» ενός κεριού, μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Τα δάκρυα στην αποχώρηση είναι επίσης φυσιολογικά και δείχνουν ότι το παιδί σας θα σας λείψει. Προσπαθήστε να είστε κοντά, αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα: «Είναι εντάξει να κλαις. Θα μου λείψεις κι εμένα.» Τονίστε ότι πάντα επιστρέφετε, δίνοντας συγκεκριμένες πληροφορίες όπως «Όταν χτυπήσει το κουδούνι, θα είμαι εκεί να σε πάρω.» Φεύγοντας, στείλτε μήνυμα εμπιστοσύνης στο παιδί, δείχνοντας ότι η δασκάλα θα το φροντίσει και ότι μπορείτε να αποχωρήσετε χωρίς φόβο.
Η μετάβαση στο σχολείο μπορεί να επηρεάσει προσωρινά την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Η καθημερινή εξάσκηση μικρών δεξιοτήτων όπως η αυτονομία στην τουαλέτα, το ντύσιμο, το άνοιγμα και κλείσιμο του φαγητοδοχείου και η οργάνωση της σχολικής τσάντας, βοηθά το παιδί να νιώθει πιο ικανό και έτοιμο. Πρακτικά αντικείμενα όπως φερμουάρ αντί για κουμπιά ή slip-on παπούτσια μπορούν να κάνουν τη διαδικασία πιο εύκολη.
Οπτικά προγράμματα μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει τη ρουτίνα της ημέρας, από τα βήματα πριν φύγετε από το σπίτι, μέχρι το τι θα φάει στο σχολείο και τις δραστηριότητες μετά τη σχολική ημέρα. Ένα τελετουργικό αποχαιρετισμού, όπως μια αγκαλιά με λόγια αγάπης ή ένα μικρό παιχνίδι φράσεων, προσφέρει ασφάλεια και προβλέψιμη σύνδεση.
Μέσα στην καθημερινότητα, βοηθήστε το παιδί να εξοικειωθεί με την έννοια της ζήτησης βοήθειας, παίζοντας ρόλους ή ενθαρρύνοντάς το να ζητά βοήθεια στη σχολική του ζωή, όπως: «Φαίνεται κολλημένο το φερμουάρ σου. Μπορείς να πεις: ‘Χρειάζομαι βοήθεια, παρακαλώ;’. Τέλεια! Μπορείς να το πεις και στη δασκάλα σου.»
Όταν είστε χώρια, μικρές χειρονομίες όπως μια σημείωση ή ένα σχέδιο, μια οικογενειακή φωτογραφία ή ένα μικρό αντικείμενο από το σπίτι, κρατούν τη σύνδεση ζωντανή.
Αν το παιδί σας εμφανίζει έντονο άγχος, αρνείται να πάει σχολείο, δυσκολεύεται να εκφραστεί ή να συμμετάσχει με συνομηλίκους ή αν η δυσφορία δεν υποχωρεί μετά από μερικές εβδομάδες, αναζητήστε υποστήριξη από τη δασκάλα ή τον παιδίατρο. Η αναζήτηση βοήθειας δεν σημαίνει αποτυχία, αλλά δείχνει υπευθυνότητα και φροντίδα για την ευημερία του παιδιού.
Η προσαρμογή στο σχολείο δεν είναι αγώνας ταχύτητας. Χρειάζονται εβδομάδες για να νιώσει ένα παιδί άνετα σε νέο περιβάλλον. Αν νιώθετε κι εσείς λίγο αβέβαιοι, είναι φυσιολογικό. Η σταθερή παρουσία σας και η υποστήριξη είναι ό,τι χρειάζεται το παιδί για να κάνει το επόμενο βήμα με ασφάλεια και αυτοπεποίθηση.
