Την ώρα που όλοι θα περίμεναν η τιμή του λαδιού να παρουσιάσει μια αύξηση, μετά από την πτωτική πορεία των προηγούμενων μηνών, αλλά και τα θετικά μηνύματα που είχαμε το προηγούμενο διάστημα, εντούτοις αυτή παραμένει στάσιμη και σε χαμηλά επίπεδα.
Δεν ξεπερνά αυτή τη στιγμή τα 2.90 ευρώ το κιλό για λάδι τριών γραμμών και μόνο κάποιες μεμονωμένες ποσότητες πωλούνται κατά καιρούς σε τιμή που να ξεπερνά το μέσο όρο κοστολόγησης του ελαιολάδου.
Αναζητώντας τα αίτια για αυτή την κατάσταση, το ekriti.gr παρουσιάζει τις παραμέτρους που έχουν οδηγήσει σε αυτή τη «χαμηλή πτήση» του προϊόντος και σε ένα μέλλον που δεν είναι ευοίωνο, τουλάχιστον για το επόμενο διάστημα.
Βασικός παράγοντας για τη στασιμότητα στην τιμή είναι οι κινήσεις που γίνονται από τις ανταγωνίστριες χώρες , οι οποίες ταυτόχρονα και αυτές που απορροφούν μεγάλες ποσότητες του ελληνικού λαδιού. Δυστυχώς η Ελλάδα και η Κρήτη ειδικότερα είναι εξαρτημένη από τις προθέσεις των Ισπανών και των Ιταλών. Αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν πολύ μικρά περιθώρια επιλογής από την πλευρά των ντόπιων ελαιουργών, ακόμη και σε περιόδους που η παραγωγή των χωρών αυτών δεν είναι σε καλά επίπεδα. Όπως η φετινή της Ισπανίας, η οποία αναμένεται μειωμένη ακόμη και κατά 50%.
Συνάρτηση αυτής της κατάστασης είναι η ολοένα και πιο δυναμική παρουσία της Τυνησίας, η οποία καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά, αυξάνοντας την παραγωγή της, αλλά και όντας ευνοημένη από το μέτρο που έχει παρθεί και έχει τεθεί τα τελευταία χρόνια από την Ε.Ε. με την απορρόφηση ποσότητας τυνησιακού λαδιού, αδασμολόγητου, εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα.
Την ίδια ώρα υπάρχουν και άλλοι «παίχτες» στην αγορά του ελαιολάδου, όπως η Τουρκία, η Πορτογαλία, αλλά και οι ΗΠΑ, η Αργεντινή, η Χιλή ακόμη και η Ασία, που πιέζουν την Ελλάδα, η οποία παραμένει ως σήμερα η τρίτη ελαιοπαραγωγική χώρα παγκοσμίως.
Και μέσα σε όλα αυτά, οι ντόπιοι παραγωγοί δεν προχωρούν σε βήματα για να θωρακίσουν το προϊόν τους. Χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Ομάδας Ελαιουργών –Αμπελουργών Κρήτης Πρίαμος Ιερωνυμάκης αναφέρει πως οι αγρότες στο νησί μας πρέπει να στραφούν στην τυποποίηση και εμφιάλωση του ελαιολάδου και στην ενίσχυση του – έτσι κι αλλιώς – δυνατού brand name του προϊόντος. Ένα brand name, το οποίο όμως οι ελαιοπαραγωγοί αφήνουν ανεκμετάλλευτο, με συνέπεια να μην έχουν ουσιαστικό όφελος από αυτό.
Φυσικά ευθύνη για αυτή την κατάσταση φέρει και το Κράτος, που δεν έχει στηρίξει μέσα από ουσιαστικές ενέργειες και δράσεις τον ελαιοπαραγωγικό κόσμο, ώστε να εμφιαλωθεί το ελαιόλαδο και να καταφέρει να καταλάβει ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά.
Με βάση τη φετινή χρονιά, σε κάθε περίπτωση, καταρρίπτεται ο μύθος της ανόδου της τιμής όταν η ντόπια παραγωγή είναι μειωμένη και της καθόδου της αντίστοιχα όταν υπάρχει «βεντέμα». Γιατί τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως υπάρχει αναντιστοιχία με συνέπεια την πτωση του ελαιολάδου.
«Βλέπουμε πως μέσα από τα «παιχνίδια» που παίζονται από την Ε.Ε. και τις χώρες που είναι ανταγωνίστριες μας, καθορίζεται η τιμή του λαδιού. Δεν έχει πλέον τόσο σχέση η αύξηση ή η μείωση της παραγωγής στην Κρήτη και την Ελλάδα γενικότερα.
Οι παραγωγοί πρέπει να ξέρουν ότι η τιμή στο λάδι καθορίζεται από άλλους παράγοντες και περισσότερο και όχι τόσο από τη βεντέμα ή τη μικρή παραγωγή. Παίζονται πολλά «βρώμικα παιχνίδια» και εξυπηρετούνται πολλά συμφέροντα. Πραγματικά δεν υπάρχει μεγάλη σχέση πλέον για την Ελλάδα, η οποία έτσι κι αλλιώς κατά μέσο όρο βγάζει την ίδια ποσότητα κάθε χρόνο», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Ιερωνυμάκης.
Ο ίδιος κλείνοντας είπε πως δεν μπορεί να γνωρίζει αν η τιμή αυξηθεί ή μειωθεί στο μέλλον. Το βέβαιο για τον κ. Ιερωνυμάκη είναι πως η μοναδική διέξοδος είναι να μπει το ελληνικό λάδι στα ράφια της Ευρώπης και των άλλων αγορών, μέσα από την εμφιάλωση και την εξαγωγή του. Και όχι την πώληση τους χύμα, όπως γίνεται ως σήμερα, με συνέπεια να καπηλεύονται την ποιότητα του οι ξένοι ανταγωνιστές.
Πηγή: ekriti.gr
